Mi rigardas ke mi ne blogumis marde post mi komencis ĉi tion blogon. Mi faris unu mardan blogumon. Kaj mardoj estas Esperantaj Noktoj? Nu mi bezonis fari alian. Malgraŭ hodiaŭ esti dimanĉo, ĉi tiu nokto estas Esperanta Nokto.
-Mi frue vekiĝis ĉi tiun matenon, samkiel ĉiutage. Mi malamas vekiĝi frue. Mi vekiĝas je 0620! Sufica plendado, kvankam. En Muzikistaro, ni marŝis multe, samkiel ĉiutage. En Financo, ni faris financadon komputile. En Matematiko, en Historio, en la Hispana... Nenio, vere. Ne eĉ lunĉo estis ekscita. La resto de la tago estis malekscita. Nu. Mi vere ne havis ekscitan tagon, ĝis la matĉo.
-La matĉo estis inter Finneytown kaj Mariemont. Ĝi ankaŭ estis la hejmvena matĉo. Antaŭ kelkaj tagoj, oni kreis multajn negraj ĉemizojn, kiuj havis bildon de nia reprezentaaaĵouulo....okej, "mascot" (mi bezonas trovi pli kompletan vortaron ie) ...--la Sovaĝkato, vestata en Usonfutbalaj ropoj (stranga, mi scias), kaj la leĝindaĵon "Mansignu adiaŭon al la Militistoj" (Warriors, la teamo de Mariemont). Ĝi estis granda afero.
-Ni poentis tre frue--dum la unuaj 30 sekondoj. Estis, ludu la batalkanton, ni tuŝpoentas, reludu la batalkanton. Preskaŭ ĝena.
-La matĉo interbalancis dum la tuta tempo. Ni poentus, kaj ili poentus reciproke, kaj tiam denove. Ekscita, vere. Mi priskribus ĉi tiun matĉon kun pli da entuziasmo, sed mi estas laca. Tamen, estis ekscita.
Je duontempo ni liniis en kurbon kaj ludis la temkanto de Forrest Gump, kinaĵo pri ia stultulo. Mi sentis ke ĝi estis bona komento je la hejmvenaj kandidatoj.
-Post duontempo, aĵoj subiris. Ni poentis malpli. Eventuale ili poentis nur kvar minutoj antaŭ la fino. Neniel ni povis fari poenton. Kaj ni ne faris ĝin. Ni fuŝis ĝin. Diable. Sekvafoje.
No comments.
Post a Comment